مهربانی یادمان نرود

ساخت وبلاگ
رنگ و روی بعضی آدم ها چنان چشمانمان را نوازش می دهد که ناخودگاه جذبشان میشویم...

کنارشان که می ایستیم بوی مطبوعشان شامه مان را می نوازد و ناخودآگاه بیشتر نزدیکشان می شویم...

هی کنارشان می مانیم و دلمان می خواهد تا عمق جانمان تنفسشان کنیم 

نزدیکر می شویم ...

تنفس می کنیم...

تازه می شویم...

هی عمیق تر نفس می کشیم و هی عمیق تر  مست می شویم ...

خوب که دقت می کنیم می بینیم بوی آشنایی را نفس می کشیم...

بویی که شاید خیلی پس از کودکی لمسش نکرده باشیم...

 لمسش کردیم، اما قدرش را ندانستیم...

لمسش کردیم، اما باور نه...

کودکی ها چشم و گوشمان بازتر بود ...

بوی مهربانی قلب آدم های مهربان را بهتر حس می کردیم... 

مهربانی ها را می دیدیم و خوبی ها را پر رنگ تر لمس می کردیم...

لمس می کردیم...

باورمان می شد...

به کودکی برگردیم نگاه جامانده در کودکیمان را برداریم به چشم هایمان بدوزیم تا همیشه همراهمان باشد 

مهربانی ها را باور کنیم...

آدمی به مهر و مهربانی زنده است

 

نوشته شده در شنبه سی ام اردیبهشت ۱۳۹۶ساعت 13:14 توسط آیدا

سوتیا...
ما را در سایت سوتیا دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : maida93a بازدید : 86 تاريخ : شنبه 13 خرداد 1396 ساعت: 18:44